Ο όρος κτιριακή μόνωση αναφέρεται σε υλικά που χρησιμοποιούνται μέσα στο κτίριο και εξυπηρετούν σκοπούς μόνωσης. Η χρήση τέτοιων υλικών αποσκοπεί κυρίως σε θερμομόνωση τμημάτων του κτιρίου, αλλά ο όρος δεν παύει να αναφέρεται και σε ηχομόνωση, πυροπροστασία, κρουστική μόνωση (εφαρμογές βιομηχανίας). Πολλές φορές τα μονωτικά υλικά επιλέγονται με τέτοιο τρόπο ώστε να πραγματοποιούν παράλληλα πολλές από τις προαναφερθείσες λειτουργίες.
Η μόνωση στα κτίρια διακρίνεται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες. Τη θερμομόνωση, τη στεγανοποίηση ή υγρομόνωση και την ηχομόνωση.
Η Θερμομόνωση ορίζεται ως η μείωση των αποτελεσμάτων ποικίλων διαδικασιών μεταφοράς θερμότητας μεταξύ αντικειμένων, τα οποία βρίσκονται σε θερμική επαφή ή σε απόσταση ικανή για επίδραση από ακτινοβολία.
Στις κτιριακές κατασκευές τα θερμομονωτικά υλικά χαρακτηρίζονται από την τιμή του U-value.
Τα θερμομονωτικά υλικά που χρησιμοποιούνται συνήθως σε κτιριακές εφαρμογές είναι οι πολυστερίνες και τα ινώδη μονωτικά.
Η εξωτερική θερµομόνωση αναφέρεται από τη δεκαετία του 1960, προσφέροντας ιδιαίτερη ευελιξία στην κατασκευή καθώς το θερµοµονωτικό υλικό τοποθετείται στην εξωτερική επιφάνεια του κτιρίου.
Στην εφαρμογή αυτή χρησιμοποιούνται η διογκωµένη πολυστερίνη(EPS), η εξηλασµένη πολυστερίνη(XPS) και ο πετροβάµβακας.
Αυτά τα μονωτικά τοποθετούνται με ένα σύστημα ποιοτικών κονιαμάτων που βελτιώνουν πολλούς τομείς του κτιρίου αλλά και το αναβαθμίζουν ταυτόχρονα αισθητικά.
Ο ήχος μπορεί να μεταδοθεί μέσα από κάθε δομικό στοιχείο όπως είναι το δάπεδο και η τοιχοποιία, με διάφορους τρόπους. Οι κύριες κατηγορίες είναι ο αερόφερτος ήχος και ο κτυπογενής.
Μια σειρά ηχομονωτικών προϊόντων όπως μεμβράνες, ηχοπετάσματα, ηχοαπορροφητικά, baffles, αντικραδασμικά, ινώδη μονωτικά, πλάκες ξηράς δόμησης κά, βελτιώνουν την καθημερινότητά μας με σεβασμό στον συνάνθρωπό μας.